24 Şubat.....

24 Şubat 1994 Tarihinden önce kendim için yaşardım....
Her ne kadar Karıma aşık olup onu çok sevsem de ,insanlara toleranslı olsam da , onları anlamaya çalışsam da yine de öncelik ve yaşam hep benimdi...Hayatım aslında bana aitti...
Ama o gece saat 21.30 da onu bebek odasının camekanı ardında gördüğüm zaman gözlerimin önünden bir perde geçti , bambaşka bir dünyayı gördüm...
Artık ben yoktum, o vardı.....
Yaşamımın kaynağı ve gücü hep bendeyken bir anda her şey ona geçti....
Çok garip bir histi, Sihir gibi, Büyü gibi bir şeydi....
İçimde tarif edemediğim, adını koyamadığım duyguları tanıdım...
Gün geçtikçe alışırım sanmıştım ama hala şaşkınlık içerisindeyim aslında....
O benim nefesim , 
O benim duygularım ,
O benim damarlarımda akan kan gibi yaşam kaynağım,
O benim her şeyim artık .....
Bebeğim bu gün 18 yaşında oldu......
Bu gün de ,Yarın da, Sonraki yıllarda da o benim hep Bebeğim olacak....


Ona '' Seni çok seviyorum '' demek bile bana yetmedi hiç bir zaman...........
Daha çok , Daha başka, Binlerce şey söylemek istiyorum........
Ama bulamıyorum ....


İDİL'im.....
Yine aynısı olacak ,
SENİ ÇOK SEVİYORUM.....