Çocuk ve umut....(HAKAN BEŞER'ime..)

Bir umut kaydı çocuğun ellerinden.. Yere düştü , paramparça oldu...

Bir adam geldi çocuğun yanına...
Sevgisini uzattı onun minicik ellerine...

''Al, yapıştır umutlarını '' dedi...

Çocuk kafasını kaldırdı, dikkatle baktı adamın gözlerindeki derinliğe...
İnanmak istedi ama , azıcık yaşamışlığı ile inanamadı bir türlü adamın sözlerine...

''Nasıl olacak amca'' dedi, '' Paramparça olmuş, görmüyormusun ?''

''Al, korkma'' dedi adam.....

Tedirginlikle uzattı minicik ellerini adama, korkarak aldı sevgiyi avuçlarına....
Birden avuçları ısındı, sonrada içi sıcacık oldu...
Gözleri parladı...

Paramparçalıkların yapıştığını gördü, elini uzattı yere düşen umudu aldı,
gömleğinin cebine koydu.....

Adama baktı tekrar,
gözlerinin içine , derinlere ...
Sordu hayretle ;   '' Bu nasıl oldu Amca? '' ....

Adam gülümsedi...
Sadece  gülümsedi.....

C.B